การอ่าน พินอิน ภาษาจีน

พินอิน กับเหล่าซือเว่น

อ่านพินอิน

ตัวอักษรจีนนั้นไม่สามารถมีเสียงด้วยตัวของมันเองมันจึงมีสัทอักษรจีน หรือที่เราเรียกกันว่า “พินอิน” เกิดขึ้นนั้นเองครับ เรามาศึกษากันเลยดีกว่า น่าเรียนมากๆ สำหรับพื้นฐานภาษาจีนเลยครับ

เนื้อหาการศึกษา “พินอิน” แบ่งได้เป็น 3 ส่วนนะครับ ดังนี้

1. 声母 Shēngmǔ พยัญชนะ
2. 韵母 Yùnmǔ สระ
3. 声调 Shēngdiào วรรณยุกต์

1. 声母 Shēngmǔ พยัญชนะ มี 23 ตัว
b = ปอ
p = พอ
m = มอ
f = ฟอ
d = เตอ
t = เทอ
n = เนอ
l = เลอ
g = เกอ
k = เคอ
h = เฮอ
j = จี
q = ชี
x = ซี
zh = จรือ
ch = ชรือ
sh = ซรือ
r = รือ
z = จือ
c = ชือ
s = ซือ
y = อี
w = อู

2. 韵母 Yùnmǔ สระ มี 38 ตัว
1. สระเดี่ยว แบ่งออกเป็น 2 ส่วนคือ
1.1 สระเดี่ยวในรูปง่าย 6 ตัว ดังนี้
a = อา
o = โอ
e = เออ
i = อี
u = อู
ü = อวี
1.2 สระเดี่่ยวพิเศษ 3 ตัว
-i = รือ / อือ
e = เอ
er = เออร์
2.สระผสม แบ่งเป็น 2 อย่าง
2.1 สระผสม 13 ตัว
ai = อาย
ei = เอ
ao = เอา
ou = โอว
ia = เอีย
ie = เย
iao = เอียว
iou (iu) = อิว
ua = วา
uo = โว
uai = วาย
uei (ui) = วุย
üe = เยว์
2.2 สระผสมนาสิก 16
an = อัน
en = เอน
ang = อัง
eng = เอิง
ong = โอง
ian = เอียน
in = อิน
iang = เอียง
ing = อิง
iong = โยง
uan = วัน
uen (un) = เวิน
uang = วัง
ueng = เวิง
üan = ยวน
ü = ยุน

3. 声调 Shēngdiào วรรณยุกต์
มีทั้งหมด 4 เสียงละเสียงสุดท้ายคือ เสียงเบา ไม่มีวรรณยุกต์
เสียงที่ 1 –
เสียงสามัญ
เสียงที่ 2 /
เสียงจัตว่า
เสียงที่ 3 \/
เสียงเอก
เสียงที่ 4 \
เสียงโท